Night Mare Happen Again

Semalam(5\10\10) pada pukul 9 lebih saya diserang oleh satu sakit yang menguji kesabaran saya.Ketika itu saya baru pulang daripada tusyen.Ketika sampai di rumah,perut saya yang tadinya ok tetiba dilanda kesakitan.Tak dpt sy nak ungkapkan kesakitan tu mcm mna...tetapi ianya amat pedih.Saya assume ianya sebab lapar shj.Namun sy tdk terus makan kerana perlu berjumpa kawan sebab dia mengalami masalah dengan projek akaunnya.Dan sakit itu makin bertambah.."Oooo...mungkin sebab aq berlari tadi" kata say di dalam hati.

Kami(saya dan kawan saya) duduk di ats motor yg berlainan dan menghadap antara 1 sama lain.Kami berbincang dan berborak...Kesakitan itu makin hilang..Saya gembira.Tapi...tiba2..lain pula yg saya rasa selepas sakit perut saya itu pulih..tangan kanan saya mula terasa kebas...terasa seperti ada sesuatu keluar drpdnya...Sengaja saya kerutkan muka..Ahh kebas sedikit...Hurmmm..algergi la ni...saya pasti...kerana ini bukan kali pertama saya mengalaminya...Ini adalah kali kedua..Kali pertama??...ianya hampir meragut nyawa saya...tiada sesiapa pun tahu mengenainya..kecuali parents saya..dan kini saya...anda??...sudah tentulah baru tahu kalau baca entri kali ini...

Kali pertama ianya berlaku bukanlah beberapa tahun yg lepas tetapi baru beberapa bulan yg lepas...pada awal bulan 2...Pada bulan febuari yg lalu,kali pertama sy mengalami pengalaman yg bagi sy sungguh ngeri..Ianya berlaku hampir sama spt kali kedua...Saya baru pulang drpd tusyen...perut sakit..ingatkan nak ork2(buang air) tetapi bukan dan kesakitan itu sungguh menghimpit jiwa saya..

Tiba2..sy dapat rasakan 1 kelainan pada badan sy...spt ada sesuatu yg keluar drpd badan saya..perkara yg saya lakukan ialah mengerut muka,terasa kebas..Segera sy keluar drpd bilik air dan memberitahu parents sy...Mereka kelihatan risau kerana ianya merebak dgn sungguh cpt...

Ibu dan ayh bersiap dgn cepat utk hantar saya ke klinik...sampai di sana..saya tidak dapat merasa kaki saya,saya rasa lain...macam terapung2...pengsan??...tidak tahu...sy bagaikan sepruh sedar...kami di bawa masuk ke bilik nombor 3..oh ya..klinik di situ hny ada 1 doktor...tetapi bilik ada 2...satu bilik tu digunakan utk kecemasan mcm kes sy tadi..

Di dalam bilik itu sy cuba bertahan..sy tdk mendengar apa yang dikatakan oleh ibu bapa saya...sy tidak dpt berbuat demikian kerana tenaga sy digunakan utk melihat...sy bertahan dengan melihat sekeliling saya...tapi makin lama pandangan sy makin kabur...saya akur..masa 2 sy da dapat menerima kenyataan..kenyataan bahawa hayat sy smpi di sini..sy pandang ibu dan ayah saya...tiba2 ingatan sy beralih kepada ahli keluarga saya yg lain...kak aufa,kak ika,kak nani,kak dayu,pak itam,pak usu dan semua..termasuk juga anak2 buah saya..sy takut..tapi sy sedar akan kenyataan bahawa perjanjian sy dengan Allah 1 ketika dulu sedang berlaku..iaitu tarikh kematian saya...Wajah sorang2 kawan sy muncul di fikiran..liyana amirah,liyana kecik,afifah,fatin,asiah...sy sudah tidak dapat bertahan..mata semakin kabur...tindakan saya seterusnya ialah mengucap..hanya itu sahaja yang sy tahu lakukan pada masa itu..Tiba2..perkara terakhir yg saya ingat ialah...bilik klinik tersebut..selepas itu semuanya...BLANK.......................................kosong dan gelap...

Terasa ada 1 tangan memegang tangan saya...di muka sy terdapat topeng oksigen..mata sy masih lagi blur..di mana sy berada??...klinik..tidak lama selepas itu sy di bawa ke hospital kuala lumpur utk diperiksa..malam pertama di sana bukanlah sesuatu yg mudah dan seronok...sy tak ingat apa yg berlaku..apa yang saya tahu..tangan sy dicucuk dan badan ini dimasukkan air...sy kerap tidak sedarkan diri..topeng oksigen juga dipakai oleh sy...selepas itu semuanya kelam...kadang kala sy terasa katil yang saya baring itu ditolak...ke mana??...sy tidak tahu...Apa yang pasti pada masa itu sy masih lagi bernafas di muka bumi ini..

Ayah ada cerita..ketika saya tdk sedarkan diri..kedua2 tangan sy penuh dengan wayar sebab nak masukan air 2 botol sekaligus..kerana tekanan darah sy sangat rendah pada msa itu..dan sy juga tidak bernafas sehingga memerlukan topeng oksigen...pada mulanya,sy dimasukkan ke wad separa kritikal...yang kemudian beralih ke wad kritikal...kerana keadaan sy amat teruk pada masa itu...

Apa2 pun..saya bersyukur kerana masih di beri peluang utk bernafas di bumi ini...Ya!!..ianya bagaikan sy diberi peluang sekali lagi...kehidupan yg BARU!!...NEW LIFE,NEW HOPE...

dan ianya adalah mimpi ngeri bagi saya...tetapi sy tahu keadaan ketika sakaratul maut menghampiri sy..membuat sy menghargai semua org di sisi..tetapi kenapa mereka tidak menghargai saya???...

(n_n)v...PEACE NO WAR!!!...HARGAILAH MEREKA YG BERADA DI SISI ANDA..selagi anda berpeluang utk melakukan demikian